جنبش (واژه واژه حرف دل)

قدم زدن در شهر بدون خودرو

یادداشت‌های پراکنده از دیدار با کشور چکمه پوش (روز سوم)

چند قرن پیش جوانی ایتالیایی در کنار پدر و عموی خود بار تجارت بست و تا شرق دور و سرزمین مغولان سفر کرد. حاصل این سفر دور و دراز، افزوده شدن لقب "جهانگرد" بر عنوان "تاجر" بود تا ما امروز "مارکوپولو" را بدین دو صفت بازشناسیم و "ونیز" هم ما را به یاد او بیندازد.
وقتی در سال های کودکی و نوجوانی کارتون سفرهای مارکوپولو را می دیدم و کتابش را می خواندم، تصور حضور در ونیز و دیدن این شهر عجیب و غریب که روی آب بنا شده و در خیابانهایش آب جاری است، تصوری محال و دور از دسترس بود و گمان نمی کردم که روزی از نزدیک شهر تاجر ونیزی را ببینم اما حالا ونیز در برابرم بود.
رحمتی پرسید که گردش با قایق را می پسندیم یا پیاده روی را که پاسخ دادیم تا پاهایمان توان دارد قدم زنان با حال و هوای بافت شهری ونیز آشنا شویم و وقتی خسته شدیم مسیر بازگشت را با قایق بازگردیم. بنا بر این در میان کوچه پس کوچه های بزرگترین بخش خشکی در جزیره راهی شدیم. هوای آفتابی به کمکمان آمده بود و می گفتند این آفتاب بدون ذره ای بارندگی در این فصل از سال در ونیز از عجایب است!
گویی در قرن ها پیش هستی و هر آن ممکن است در یکی از این کوچه های دنج و خلوت و دیدنی با مارکوپولو رو به رو شوی. حضور پرشمار مرغان دریایی و کبوترها، وجود انواع قایق های باریک و تزیین شده، پل های متعدد و جالبی که پیوند دهنده برخی کوچه ها هستند، نمادهای فستیوال های ونیز و ماسک های بالماسکه، چندین کلیسا و بنای تاریخی با معماری جالب توجه و... مناظری بدیع و جذاب را برابرت می نهند.
ونیز که به علت پرشمار بودن آثار تاریخی و هنری اش و نیز به خاطر شکل و شمایل و ویژگی های عجیب و شگفتش در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفته و هر سال میلیون ها گردشگر را به بازدید از خود فرامی خواند، از مجموعه بیش از یکصد جزیره تشکیل شده است که برخی از این جزایر با پل به هم پیوسته اند و برخی جدا از همند.
در میان کوچه ها و محوطه های جزیره تخته چوب هایی با پایه هایی فلزی روی هم چیده شده بود که راهنما توضیح داد به هنگام بالا آمدن آب، این تخته ها را در امتداد هم می چینند و مردم از روی آنها می گذرند. وجود پرشمار سگ هایی در اندازه و رنگ و نژادهای مختلف نیز که در کنار صاحبانشان در حرکت بودند چشمگیر بود. در یکی از محوطه های بزرگ در برابر یکی از کلیساها، سگی درشت جثه برای تخلیه خود درنگی کرد و پیرمردی که همراهش بود کیسه ای نایلونی از جیب به درآورد و مدفوع سگ را از سطح زمین برداشت و با خود برد (سگ داشتن به جای خود اما حفظ پاکیزگی شهر هم به جای خود!).
در ونیز خودرو وجود ندارد و قایق های پهلو گرفته در کنار خانه ها چشم اندازی متفاوت از دیگر شهرهای جهان را پدید می آورند. در این شهر تاکسی و اتوبوس شهری هم در هیبت قایق های کوچک و بزرگ خودنمایی می کند و حتی نیروهای پلیس یا آتش نشانی هم از قایق های موتوری استفاده می کنند.
در پیاده روی، به میدان اصلی شهر که "سن مارکو" نامیده شده است رسیدیم. محوطه ای مستطیل شکل و مسطح که چهار ضلع آن را ابنیه ای بزرگ با معماری ویژه فراگرفته است و در میانه آن کبوتران پرشماری در آمد و شدند و باید مراقب باشی آنها را از فرط فراوانی زیرپا له نکنی! و آب هم گاه به شکل محسوسی در میانه میدان بالا می آید.
چشم اندازی زیبا و فرصتی مناسب بود برای دمی نشستن و گلویی تازه کردن و جذابیت های مناظر را بلعیدن!